شلوار بغل چاک لیون

پارچه کوپرو چه نوع پارچه ای است؟

هر لباسی که با الیاف طبیعی تولید شده باشد، سرانجام روزی عمر آن به پایان می رسد. لباس پنبه ای در بیشتر حالت ها پس از استفاده، دور انداخته می شود، اما تی شرت ها قدیمی می توانند برای تولید نوعی از منسوج که گاهی اوقات در وب سایت های تولید منسوجات چینی به عنوان کوپرو یا کوپرا شناخته می شوند، بازیافت گردند.

پارچه کوپرو قابل بازیافت است، یعنی حساسیت های ذهنی بشر در مورد محیط زیست را برطرف می کند. اما در همین حال، تولید ریون کوپرومونیوم سبب وارد کردن مقادیر زیادی از مس، آمونیاک و سود سوزآور به محیط می شود که همه این مواد در صورتی که به درستی دفع نشوند، می توانند سمی باشند. از همه مهمتر، الیاف کوپرو قبل از اینکه سخت تر شوند و محیط را در معرض آسیب بیشتری قرار دهند، باید با انواع مختلفی از مواد شیمیایی سمی شستشو داده شوند.

هر چند که کوپرو یک ماده مصنوعی خالص نیست، اما به سختی در طیف الیاف طبیعی نیز قرار می گیرد. بعد از اینکه آمونیاک، مس و سود سوزآور سبب ایجاد تغییرات قابل توجهی در ساختار شیمیایی سلولز موجود در پنبه یا هر نوع محصول گیاهی دیگر شدند، نوع دیگری از مشتقات ریون چینی به نام کوپرو به عنوان یک الیاف طبیعی و بازیافت شده به بازار عرضه می گردد.

نمونه هایی از الیاف مشابه از جمله لیوسل و تنسل نیز توسط تولید کنندگان منسوجات چینی کنترل کننده پوشاک به شدت مورد حمایت قرار می گیرند. در پایان، پارچه هایی از جنس ریون مانند کوپرو که به دسته جدیدی از منسوجات متعلق می شوند، ممکن است در عین حال که قابلیت بازیافت شدن نیز دارند، باز هم به عنوان الیاف کاملا مصنوعی بر روی محیط زیست آسیب منفی ایجاد نمایند.

ویژگی های کوپرو

لطافت – الاستیسیته – بدن نما – ترکیب ساده با سایر پارچه ها

در حالی که بادوام ترین ریون نیست، ریون کوپرومونیوم یکی از الیاف مصنوعی است که بسیار به ابریشم نزدیک است، بنابراین اغلب به منظور جایگزینی برای آن در نظر گرفته می شود. کوپرو خواص ابریشم را به طور کامل ندارد. اجازه دهید به تعدادی از معایب آن بپردازیم:

• در دمای بالای 180 درجه شعله ور می شود.

• در صورت آتش گرفتن تبدیل به زغال می شود.

• بقایای مسی دارد.

• این پارچه را نمی توان در آب گرم شست و برخلاف الیاف طبیعی مثل پشم، به طور کامل نمی سوزد.

نحوه ساخت پارچه کوپرو:

این پارچه از قرار دادن سلولز مربوط به یک محصول گیاهی، مثل لباس های نخی، در ترکیبی از آمونیاک و مس ایجاد می شود. ترکیب سپس وارد سود سوزآور می شود و از اسپینر رد می شود.

رشته های حاصل در حمام های مختلفی قرار می گیرند تا سلولز تغییر شکل دهد و آمونیاک و مس و سود سوزآور از آن جدا شود. در برخی موارد، این حمام ها ممکن است بارها مورد استفاده قرار گیرد، اما در هر صورت باید دور ریخته شوند.

کاربرد پارچه کوپرو:

ریون کوپرومونیوم به طور خاص در تهیه لباس مورد استفاده قرار می گیرد، همچنین شال یکی از جدیدترین اکسسوری هایی است که به تازگی اضافه شده است. در اغلب موارد این پارچه با پارچه های طبیعی و مصنوعی دیگر ترکیب می شوند که می توانند شامل: بلوز، تاپ، تی شرت، نیم تنه ورزشی و سایر لباس های سبک باشند. می توان گفت این پارچه در تهیه لباس های نازک و تنگ مورد استفاده قرار می گیرد.

کشورهای تولیدکننده پارچه کوپرو:

مثل سایر پارچه های مصنوعی، چین بزرگترین تولیدکننده این پارچه است. علی رغم نگرانی های زیست محیطی، چین به تولید و صادرات آن ادامه می دهد.

ریون کوپامونیوم به دلیل قیمت پایین آن تولید می شود. مقدار زیادی از سلولز دور ریخته شده را می توان با قیمت بسیار پایینی تهیه کرد و با ترکیب این سلولز با مواد پایه ارزان، امکان تولید آن فرآهم می شود.

حاشیه سود آن بالا است، اما مصرف کنندگان روز به روز مصرف الیاف مصنوعی را کاهش می دهند، بنابراین ممکن است در آینده تولید آن رونق خود را از دست بدهد.

انواع مختلف کوپرو:

اگرچه برندهای مختلفی وجود دارد اما همه آنها اشاره به یک محصول دارد. در اینجا با مواردی که باید بدانید آشنا می شوید:

• ریون کوپرومونیوم: نام علمی برای کوپرا، کوپرو، ابریشم آمونیاک یا بمبرگ است.

• کوپرو/کوپرا: نام چینی برای اشاره به ریون کوپرومونیوم

• ابریشم آمونیاک: نام پارچه ریون کوپرومونیوم در بسیاری از وب سایت های چینی

• بمبرگ: نام شرکتی که تلاش کرد حق امتیاز این محصول را در آمریکا کسب کند.

اثرات زیست محیطی پارچه کوپرومونیوم:

برخلاف بازیافتی بودن این پارچه، ریون کوپرومونیوم تأثیر منفی بر محیط زیست دارد. تولیدکنندگان آن بیشتر به دنبال کسب منافع خود هستند.

طی سال ها، چین به آرامی زباله های دنیا را با قیمت پایین جذب کرد و همچنین یک شرکت در پکن چین به شدت بر روی تبدیل زباله به کالا کار می کند. مس، آمونیاک و سود سوزاور همگی مواد ارزانی هستند، پس کوپرو نیز ارزان خواهد بود.

نگرانی های بسیاری در مورد دفع و دور ریز مواد باقیمانده و سمی از مراحل تولید این پارچه وجود دارد. وضعیت کارخانه های نساجی چین بسیار وخیم است و نمونه بارز برده داری مدرن می باشد و هیچ نظارتی بر آنها نمی شود.